ვახტანგ კოტეტიშვილი ბრძანებდა:
როდესაც აკვირდები ამ ჩვენს"თერგდალეულებს", თითქოს ხედავ, რომ ეს ხალხი რაღაც მოწამეობრივი სახით გამოიცქირებიან. მართალია ეს მსხვერპლად შეწირვა ნებაყოფლობითი იყო, ეს მათი მსოფლმხედველობიდან გემომდინარეობდა.
                 "... აბა სდ არის ქართველი და საქართველო"-ო, რომ დაიძახა ილი ჭავჭავაძემ,ეს იყო ყველაზე მწარე ნათქვამი, რომელიც კი სმენია XIX საუკუნეს   და ეს ნათქვამი გამოწვეული იყო იმ სინამდვილით,რომელსაც მთელი თავისი ახალგაზრდული აღტყინებით"მესამოციანები"უარყოფდნენ და ჰგმობდნენ
დაისვა კითხვა: "რა უნდა მოიმოქმედოს ქართველმა ხალხმა. რომთავისი ეროვნული ვინაობა შეინარჩუნოსდა არ გაითქვიფოს დიდი გაბატონებული ერის მასაში? ილია ჭავჭავაძემ ყველაზე მკაფიოდ თქვა:
                              "მოვიკლათ წარსულ დროებზედ დარდი...
                                ჩვენ უნდა ვსდიოთ  ეხლა სხვა ვარსკვლავს
                               ჩვე უნდა ცვენი ვშვათ მყოობადი
                               ჩვენ უნდა მივცეთ მომავალი ხალხს..."
"მგზავრის წერილები" მთლიანად ნაიონალური პრობლემებისადმია მიძღვნილი.
ის საკითხი, რომელიც პეტერბურგიდან დარიალის ხეობის გზით საქართველოში
მომავალი ახალგაზრდა პოეტის წინაშე დადგა. არა ერთხელ დამდგარა როგორც მისი დროის, ისე მომდევნო თაობების ახალგაზრდა ქართველების წინასე.".
                                   .